Odmiany typu flint charakteryzują się europejską genetyką, co ma wpływ na prowadzenie siewu i uprawy. Kukurydza typu flint daje możliwość siewu w glebie chłodniejszej, której temperatura wynosi ok. 5-6 stopni Celsjusza. Ponadto dobrze radzi sobie na glebach wolno nagrzewających się, zimnych i gliniastych, a także dobrze znosi niskie temperatury. Odmiana flint posiada z reguły większą liczbę rzędów ziaren w kolbie, a także więcej ziaren w rzędzie. Ziarniaki zbliżone są do kształtu okrągłego, wcześniej zaczynają oddawać wodę, jednak robią to wolniej i stałym tempem. Kukurydza typu flint posiada bielmo szkliste. Odmiany te są przydatne do produkcji kasz i mąki, a także można je wykorzystywać, jako paszę treściwą dla bydła mlecznego.

Odmiana typu dent to kukurydza o genetyce amerykańskiej. Powinno się ją wysiewać w dobrze ogrzaną glebę o temperaturze ok 8-12 stopni Celsjusza. Odmiany tego typu są mniej tolerancyjne na chłody, a ich uprawa możliwa jest na szybko wygrzewających się, lekkich glebach. Ten typ kukurydzy charakteryzuje się z reguły wyższym potencjałem plonowania na ziarno suche, niż kukurydza flint. Ziarniaki są zębokształtne, na początku wolno tracą wodę, lecz później przebiega to gwałtownie. Odznacza się też mniejszą liczbą rzędów ziaren w kolbie oraz mniejszą liczbą ziaren w rzędzie. Kukurydza typu dent posiada bielmo mączyste. Ziarno tego gatunku wykorzystywane jest do produkcji skrobi i alkoholu. Odmiany typu dent ze względu na bogate ulistnienie, są często wykorzystywane w produkcji kiszonki dla bydła.

Parametr FAO jest systemem cyfrowych oznaczeń wskazujących na wczesność odmian. Obrazuje on długość trwania okresu wegetacyjnego, niezbędnego do zakumulowania suchej masy. Parametr składa się z trzech cyfr, z których pierwsza oznacza klasę wczesności, druga grupę wczesności w ramach klasy, a trzecia informuje o barwie ziarnika.

Parametr ten pozwala ustalić:

• jaki jest okres wegetacji danej odmiany;
• kiedy powinien nastąpić wysiew oraz zbiór;
• jaka może być plenność rośliny;
• jakiego można spodziewać się udział kolb oraz stopnia wilgotności ziarna.

Parametr określający wykorzystanie danego typu ziarna jest wskazówką, która pozwala dobrać materiał siewny do określonego zapotrzebowania. Wynika on zarówno z odmiany, parametru FAO oraz innych cech rośliny, które zostały stwierdzone podczas badań.